Już we wstępie dowiadujemy się skąd się wziął tytuł książki i

"Książki stały na półkach biegnących wzdłuż ścian jadalni, ławice książek przelewały się do sypialni matki, do wszystkich pokoi. Każdemu w tym domu przyszłoby raczej obejść się bez ubrania niż bez książek. A nie czytać znaczyło tu tyle co nie jeść"

W pierwszym rozdziale poznajemy chłopca o imieniu Willie - nie lubił on czytać książek. Bohater usłyszał historię chłopca i władcy Egiptu Ra, którego złoto było mniej cenne od pszenicy. Opowieść bardzo ciekawa i pokazująca, że na świecie są rzeczy ważne od klejnotów. Kolejny rozdział to zupełnie inna historia.  Nie będę opisywała wam każdej po kolei, bo jest ich blisko 30 , krótko opiszę jedynie kilka z nich, które nam (czyli mi i córce) się spodobały. 

W kolejnej opowieści poznamy dziewczynkę o imieniu Christie - znalazła ona kwiat, jednak ani mama ani tata nie wiedzieli jak się nazywa. Kwiat wędrował z rąk do rąk, jednak nawet najwięksi uczeni nie wiedzieli jak się nazywa. Został on wreszcie zniszczony. Mimo tego Christie, gdy była już stara, opowiadała iż znalazła kwiat, którego nazwę znał tyko pan. 

"Wiem tylko, żeś tak śliczna jak ruń na polach w czerwcu, wiem że jak gwiazdka błyszczysz na niebie i w mym sercu. Tęsknię za gwiazdką co noc, śnię o traw szumie, śpiewie, lecz ktoś ty? Nie wiadomo - Nic a nic o tym nie wiem.

Ten wierszyk pochodzi z rozdziału zatytułowanego Zachodnie lasy. Głównym bohaterem jest król Pedanterii, który wcześniej napisał wyżej cytowane słowa. Został on wezwany przez Królewskich Ministrów, którzy kazali mu się ożenić, dla dobra królestwa. Zaczęto zastanawiać się gdzie znaleźć najlepszą kandydatkę na żonę.Zachodnie lasy miały opinię niebezpiecznych, jednak to, co się w tym rozdziale niech pozostanie dla was tajemnicą, dopóki sami nie sięgniecie po Mały pokój z książkami.

Jak już wcześniej wspomniałam jest to pięknie wydany zbiór opowiadań, klasyka zawsze się obroni, pięknie ilustrowanych. Ciekawe historie, w których każdy znajdzie coś dla siebie, dzieci mogą przenieść się w różne miejsca. Klasyczne dla baśni jest to, że zwierzęta mówią, jak np jaskółka w jednej z opowieści. Szeroki przekrój postaci, od służących, po królów czy małe rybki. Bez wątpienia, każdy znajdzie tu coś, co mu się spodoba. Uważam, że dzieciom powinno się dużo czytać, a klasyczne opowiadania są najlepsze, bo zawierają prawdy życiowe, które bez względu na lata, są ciągle prawdziwe. 

Z ciekawostek wyczytanych z okładki zdradzę wam, że w tym wydaniu po raz pierwszy pojawiły się oryginalne ilustracje i w pełnej wersji, wzbogaconej o 9 tekstów, które jak wyczytałam, zostały pominięte w poprzednich wydaniach. Magiczne opowieści, które spodobają się waszym dzieciom. Zachęcam do sięgnięcia po Mały pokój z książkami.

A wy lubicie czytać klasyczne opowiadania? Macie jakieś ulubione? Piszcie w komentarzach, A.

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Dwie Siostry