"W dzieciństwie uwielbiałabym bawić się lalkami, karmiłam je z wyimaginowanej butelki, woziłam w małym wózeczku dla lalek i udawałam, ze zmieniam im pieluszki. Byłam jedynaczką i błagałam o rodzeństwo - nie dlatego, że chciałam być starszą siostrą, ale dlatego, że chciałam być dla kogoś mamusią".

"Nie nazywam się Katahryn . Jestem Kitty Miller i jestem starą panną, która prowadzi księgarnię ze swoją najlepszą przyjaciółką. Prowadzę bardzo proste życie. Bez wielkich niespodzianek. W niczym nie przypomina tego życia"

"Od tygodni muszę zmagać się ze śmiertelnością! Cierpiałam głód, zmęczenie, każdą uciążliwą emocję znaną rodzajowi ludzkiemu i jeszcze jakieś toksyczne reakcje, które zaszły w moich spodniach po zjedzeniu fasoli! To poniżające, niesprawiedliwe i totalnie do bani!"

"Trzy pokolenia Kowalskich. Mój dziadek jako dziecko uciekł z polski w czasie wojny. Zaczynał od zera i ciężko pracował, żeby otworzyć ten sklep. Był światowej sławy autorytetem od kamieni szlachetnych. Miał obsesję na ich punkcie. Nawet moje imię znaczy po polsku ,,kamień". Klejnoty Kowalskiego stanowiły treść jego życia, niech spoczywa w spokoju".

"W końcu mogę zacząć własne życie, robić to, na co mam ochotę. W ostatnich dziewiętnastu latach doświadczyłam cholernie dużo ograniczeń. Czasami postrzegałam samą siebie jako ptaka, który tylko na kilka minut w ciągu dnia może opuścić klatkę - po to, żeby zaprezentować wyuczone sztuczki".

"Dobrze znam Allie Harper. Przez kilka miesięcy wynajmowałem z nią mieszkanie. Powiem wam szczerze, nie było łatwo. Bynajmniej nie jest idealną współlokatorką, chociaż zapewne starała się wam mówić co innego, z tym swoim niewinnym uśmiechem i mnóstwem pierdółek"

"Mam nadzieję, że was to nie rozczaruje, ale ta książka nie będzie jakąś dziwaczną spowiedzią. To raczej szczera opowieść o tym, jak udało mi się zrozumieć siebie, potrzeby mojego organizmu i połączyć te informacje tak, bym nie musiała już zamartwiać się, czy odpowiednio dbam o swoją dietę lub o to, jak i ile ćwiczę"

"Szczęście nie jest gotowym produktem. Trzeba sobie na nie zapracować własnymi czynami"

"Elliot podrapał się po kudłatej blond głowie. Uznał, że odpowiedź: odpuście mi naukę po wsze czasy i uczyńcie mnie Wielkim Imperatorem Wszechświata, nie zostałby dobrze przyjęta, więc milczał"

"-Ale...ale to niemożliwe! -(...) Historia milczy na ten temat. Chyba nie mogłeś skłamać? - Obawiam się, że to uczyniłem - odparł zawstydzony Zeus. - W końcu historia to tylko to, co zapisują zwycięzcy"

" Nie mogę pozwolić, żeby czuła się samotna. Ma tylko mnie i muszę ją wspierać. To nie przysięga małżeńska mi w tym pomaga, lecz miłość do niej - ta, która była we mnie od pierwszego naszego spotkania".

"Moje życie się skończyło. Nie było w nim Anny. Nie było w nim nas. Nie mogłem cofnąć czasu, a dalsze wmawiania sobie, że będzie dobrze, nie miało sensu".