My się żłobkujemy od jakiś 3 miesięcy :) Niestety jest to drugi żłobek, do którego chodzi córka - w pierwszym nie mogła się zaadoptować. Czy to ze względu na wiek (10 miesięcy) czy może ze względu na samo otoczenie, tego nie wiem. Ważne jest jednak to, że w drugim żłobku udało jej się zaadoptować :) Do plusów dopisałabym jeszcze kilka pozycji:
- dziecko ma kontakt z rówieśnikami oraz z troszkę starszymi dziećmi przez co rozwój maleństwa jest dodatkowo stymulowany
- dziecko może łapać choroby, ale dzięki temu budujemy odporność maluszka, i gdy przyjdzie okres przedszkolny to jest większa szansa, że unikniemy chorób
- mama, jeżeli od razu nie wraca do pracy, to może chwilę odpocząć. A wypoczęta mama to mama, która ma więcej energii: na zabawę, na obiad, na porządki.

Nie żałuję wysłania córki do żłobka i drugie dziecko też będę chciała wysłać, gdy będzie miało ok. roczku.

Trudny temat - co człowiek, to opinia:)
W minusach żłobków można by również wpisać emocje dziecka - jedne odnajdują się w takiej grupie lepiej, inne gorzej.
Ja chodziłam do żłobka i moja mama ciężko to znosiła, za to ja doskonale:)

Wszystko ostatecznie zależy i tak od konkretnej rodziny nawet, jeśli minusy przeważają. Osobiście cieszę się, że póki co, moje dzieci mogą być przez pierwsze 3 lata w domu.

Przyznam szczerze, że nie wiem, co musiałby by się stać, żebym oddała dziecko do żłobka. Plusy, o których piszesz też mnie nie przekonują, ponieważ wiem, że małe dzieci bawią się raczej obok siebie a nie ze sobą i wcale nie potrzebują rówieśników, by nawiązywać relacje a raczej starsze dzieci - przewodników. Więcej też jest minusów. Wiem, że jesteś opiekunką w żłobku, ale tak naprawdę nigdy nie wiadomo, na kogo się trafi, na jaką panią. A są różne, są fajne, z fajnym podejściem do dzieci a są takie, które mogą zrobić dziecku krzywdę, uważając, że robią dobrze (np. zawstydzając dziecko, że się posikało, a taki duży chłopak przecież nie sika do majtek). Rozstanie z mamą, dla niektórych dzieci to wielka trauma i kolejny minus. I nie jest tak, jak głosi przekonanie - że dziecko się przyzwyczai. Raczej zrezygnuje. Wiem o tym, bowiem miałam dwóch chłopców, których posłałam do przedszkola w wieku 3 i pół roku i obaj do końca przedszkolnych dni chodzili tam bez chęci.
Rozumiem jednak, że czasem sytuacja sprawia, że rodzice muszą posłać dziecko do żłobka, ale czasem po prostu chcą.

Moja córka od dwóch lat chodzi do prywatnego żłobka tzw. klubu malucha. To by strzał w dziesiątkę: mało dzieci, cudowne ciocie. Moja córa jest tam rozpieszczana i uwielbia to miejsce

My na razie z różnych wzgledów jestesmy w domu ale alternatywe zlobka popieramy

moja córka chodziła do żłobka, ale dopiero od momentu kiedy skończyła ok. 2 lata. Wcześniej raczej obie nie czułyśmy się gotowe, ale czułam że kolejny sezon jesienno-zimowy już może być trudny do przeżycia. świetnie się zaadoptowała, od razu zaprzyjaźniła się z koleżanką, którą do tej pory wspomina. A do tego uwielbiała swoje ciocie, zajęcia plastyczne, taneczne i oszalała na punkcie zajęć z angielskiego. Po roku w żłobku praktycznie bezproblemowo przenieśliśmy się do przedszkola, gdzie też po krótkim czasie zawiązała się z paczka przyjaciółek. Z perspektywy czasu stwierdzam, że to była świetna decyzja i odpowiedni dla nas czas. Do tego widzę jak kontakt z nieco starszymi dziećmi pomógł jej nabrać nieco odwagi oraz usamodzielnił w takich kwestiach jak ubieranie się czy samodzielne jedzenie.