Witajcie kochani :) Dawno nie było recenzji, ale jak już jest, to przychodzę do Was z bardzo dobrą książką. Myślę, że samo nazwisko autora w pierwszej chwili wydaje nieznajome, to już tytuł książki Oskar i Pani Róża już bardziej. Jednak ta powieść w niczym nie przypomina tego poprzedniego hitu. Usiądźcie wygodnie i przeczytajcie recenzję.

 Jak już zdradza nam tytuł pierwszego rozdziału, bohaterkami powieści będą siostry Barbarin.    Akcja rozpoczyna się w wiosce Saint - Sorlin, które śmiało można określić mianem raju na ziemi. Poznajemy wiekową damę o imieniu Lily, którą życie skłoniło do nienawiści. 

"Czyż nie była pogardzana, poniewierana, zdradzana, przeklinana? A przede wszystkim, czyż nie miała nazajutrz stawić się w sądzie w związku z morderstwem? "

Wróćmy jednak do początku historii sióstr Barbarin. O ile Lily była oczekiwana przez rodziców,         o tyle Moisette była niespodzianką. Były to czasy, w których badania usg nie były popularne,       więc nie znano płci dziecka, ani nawet tego, czy jest to ciąża pojedyncza czy mnoga. Na świecie jednak pojawiły się dwie prześliczne bliźniaczki. Do ich czwartych urodzin, były bardzo zgodne,        z czasem, gdy zaczęły dorastać, różnice charakterów były coraz bardziej widoczne. To, co również mogło mieć wpływ na zachowanie jednej z bliźniaczek to fakt, ze rodzice kochali jedną córkę bardziej od niej, przez co czuła złość i zazdrość. 

Mimo przykrości, które Moisette sprawiła Lily, to kobieta wszystko jej wybaczyła, nawet to,             iż spędziła noc z jej chłopakiem. Ich rodzinne życie było dość podobne, przynajmniej na początku,    w jednym i drugim związku było szczęście, jednak końce były zupełnie inne. Pojawi się w powieści również temat zdrady. Dowiemy się co na ten temat myśli każda z sióstr. Czy można ją wybaczyć czy nie? Dowiecie się również jak potoczyły się dalsze losy sióstr, a także czy tylko ich historię autor opisał w książce.

Bardzo ucieszyła mnie możliwość zrecenzowania tej powieści. Nie jest to obszerna książka,                bo zawiera zaledwie 300 parę stron, więc czyta się ją bardzo szybko. Jednak nie tylko liczba stron wpłynęła na to, iż dosłownie ją "połknęłam" :) Historia sióstr Barbarin jest niezwykle ciekawa i jakże prawdziwa, chodzi mi o zazdrość między rodzeństwem, niekoniecznie o to co jedna zrobiła drugiej. Usprawiedliwieniem może być jedynie to, że rodzice nie traktowali ich tak samo. Autor skupia się na zachowaniu sióstr, tym co myślą, czują. Bardzo mi się podoba to, że Eric Emmanuel Schmitt opisuje temat zemsty i przebaczenia w różnych sytuacjach i u innych osób. Daje nam to szerszą wizję tematu. Każdy z czterech rozdziałów opisuje inną historię, wszystkie są dosyć ciekawe, choć mi osobiście podobają się trzy pierwsze. 

Podoba mi się również to, iż autor nawiązuje do klasyki literatur dziecięcej, a mianowicie do Małego Księcia. Myślę, że nie muszę nikomu przybliżać o czym jest ta książka. Tytuł powieści z góry nam tłumaczy o czym ona jest, a tak naprawdę w trzecim rozdziale przeczytamy o prawdziwym przebaczeniu, bo czy można wybaczyć zgwałcenie i zamordowanie swojego dziecka? Myślę, że nie wiele osób byłoby stać na ten gest. Jedyne, do czego mogę się trochę "przyczepić", to to, że autor mógłby każdą z tych historii rozbudować tak, żeby powstała z niej osobna powieść, którą oczywiście też chętnie bym przeczytała. 

Znacie tego autora? Co byście wybaczyli? Czy warto wybaczać, a może lepiej się zemścić? Dajcie znać w komentarzach, co myślicie. Miłej niedzieli, A.

Za egzemplarz recenzencki  dziękuję Wydawnictwu Znak Litera Nova

________________________________________________________

Jeśli podoba Ci się mój blog, to zapraszam do: